Tacierz

Opis

111 dystychów o tacierzyństwie autorstwa Michała Zabłockiego. Tacierz, to bardzo osobisty, a zarazem całkowicie uniwersalny tom opisujący w maksymalnym skrócie niezwykle złożone i wielowymiarowe relacje ojca z dziećmi.

Czegoś takiego jeszcze w polskiej poezji nie było i pewnie długo nie będzie. Na szczęście znalazł się śmiałek i podjął wyzwanie! Ech Michał, ilu ojców ci teraz zazdrości. Trzeba nie lada poetyckiej swady, żeby tak potężny temat zmieścić w stu jedenastu, misternych dystychach. Czapki z głów!
Jadwiga Malina, poetka

Amnezja dziecięca polega na tym, że dzieci nie zapamiętują prawie niczego z pierwszych czterech lat życia. Protezą tej ułomnej pamięci jesteśmy my – rodzice, i chwile, które to my zapamiętamy. Fajnie, gdy się je zapisze, bo inaczej umykają i sprowadzają się do “ dziecko zaczęło chodzić jakoś w okolicy roczka”. I teraz wyobraźmy sobie, że te wspomnienia wyłapuje i zapisuje poeta. Taka jest Tacierz.
Matylda Kozakiewicz, blogerka

Po lekturze Tacierzy pod marynarką każdego zjadliwego krytyka będę widzieć suknię staruchy, która ze swojego taboretu karci nie swoje dzieci. „Moje niewychowane wiersze” – powiedziała raz Marina Cwietajewa. Sto lat później jej cięty wers znajduje rozwinięcie w tomiku polskiego poety. Michał Zabłocki układa analogie między relacją z tworami natury i z utworami… też natury. Z dziećmi i wierszami. Intryguje. Rozbawia. Wzrusza.
Józefina Piątkowska, literaturoznawczyni

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.